Nie sposób omawiać tematu turystyki z pominięciem zagadnienia klimatu, który jest niezaprzeczalnym walorem tego zjawiska. Kształtuje warunki środowiska, w którym toczy się życie codzienne, w tym również w czasie wolnym od pracy, kiedy zaspokajana jest potrzeba wypoczynku. Determinuje długość sezonu turystycznego. Zatem klimat to niejako podstawa gospodarki turystycznej, również zjawiska autostopu. Strefy klimatyczne Ziemi wyznaczają globalne strefy turystyczne, które różnią się formami uprawianej w nich turystyki. Podobnie, infrastruktura i zagospodarowanie przestrzeni turystycznej dostosowane jest do panującego klimatu.[1]
Z punktu widzenia autostopowicza klimat ma wpływ na decyzje podejmowane przed wyruszeniem w podróż, dotyczące kierunku i czasu wyprawy. Klimat może ograniczyć bądź zachęcić do uprawiania zjawiska w danym regionie czy porze roku. Aspektem klimatycznym jest także długość dnia, która istotnie oddziałuje na skuteczności poruszania się autostopem. Niemniej ważnymi wydają się być cechy pogody. Panujące na trasie zjawiska atmosferyczne wpływają na samopoczucie człowieka, zarówno kierowcy jak i podróżnika, co bezpośrednio łączy się z niezbędną dla ich interakcją. Według Tomasza Bułki (2009)[2] idealnymi warunkami dla złapania autostopu jest jasny, przejrzysty, słoneczny dzień.
Trudna sytuacja autostopowicza stojącego w deszczu może mu pomóc lub utrudnić zatrzymanie kierowcy. Jedni, powodowani współczuciem, pomogą, zaznaczając, że nie zrobiliby tego gdyby nie opady deszczu. Drudzy, w obawie o czystość wnętrza pojazdu, nie zabiorą przemokniętego autostopowicza. Podobnie oddziałuje na kierowców śnieg. Dodatkowo, w czasie oblodzenia bądź zasypania drogi śniegiem ruch samochodowy jest zmniejszony, a zatrzymanie się pojazdu utrudnione, często niemożliwe.
Przypuszczalnie mniejszy wpływ na zatrzymywanie się kierowców ma temperatura. Prowadzący pojazd nie odczuwają gorąca tak samo jak autostopowicz wyciągający kciuka przy nagrzanej ulicy. Część kierowców, których auta wyposażone są w klimatyzację, nie zdaje sobie w ogóle sprawy z panującej na zewnątrz temperatury. Wyraz twarzy stojącego w pełnym słońcu podróżnego często ukazuje zmęczenie, działając negatywnie, a nawet odstraszająco na niektórych kierowców.
Istotnym dla procesu interakcji kierowcy i autostopowicza jest kierunek padania promieni słonecznych. Świecące w stronę kierowcy słońce, rażąc go w oczy, utrudnia dostrzeżenie autostopowicza na drodze. Z drugiej strony, kiedy promienie padające na autostopowicza oświetlają go jest on dobrze widzialny z nadjeżdżających pojazdów. Jednakże niemożliwym staje się wtedy złapanie i utrzymanie kontaktu wzrokowego podróżnego z kierowcą. Jest to czynnik bardzo ważny, niemalże niezbędny by skłonić prowadzącego do zatrzymania auta.
Zalegająca mgła zmniejsza pole widzenia kierowcy, skracając tym samym jego czas na podjęcie decyzji. Jest niekorzystnym czynnikiem atmosferycznym, w szczególności, gdy pojazdy poruszają się z większą prędkością. Oczekiwanie na transport na poboczu drogi w gęstej mgle może być wysoce ryzykowne.
Uciążliwym zdaje się być także silny wiatr. Unoszenie piasku i kurzu, porywanie rzeczy osobistych oraz utrudnienie podczas trzymania tabliczki z wypisanym celem podróży nie sprzyjają zatrzymywaniu samochodów i działają niekorzystnie na samopoczucie autostopowicza.
„…Najprzyjemniej więc podróżuje się po takich okolicach jak południe Europy. Suche, gorące dni gwarantują udane wakacje oraz lekki plecak (nie nosisz kurtek, czy ciężkich butów)….”[3] Wybierając się jednak na północ polecaną porą roku jest ta, która daje większe szanse na ciepłe dni.
----------
Tekst jest częścią pracy dyplomowej licencjackiej pt. "Zjawisko autostopu we współczesnej turystyce" (Nycz 2014). Aby przeczytać całość skontaktuj się z Autorem.
[1] Kamieniecka J., 2009. Klimat a turystyka. Instytut na rzecz Ekorozwoju, Warszawa.
[2] Bułka T., 2009. Jak podróżować autostopem. Praktyczny poradnik. Wydawnictwo EscapeMagazine, Wydanie pierwsze, Toruń. Str. 25
[3] Bułka T., 2009. Jak podróżować autostopem. Praktyczny poradnik. Wydawnictwo EscapeMagazine, Wydanie pierwsze, Toruń. Str. 26